Of we het nu expliciet of in de energie vragen, we creëren onvermijdelijk wat we ermee uitnodigen in ons leven.
Hoe duidelijk ben je over wat je eigenlijk vraagt?
Hoe duidelijk ben jij in wat je wilt creëren?
Welke verhalen vertel je jezelf en anderen?
Hoeveel van wat je jezelf vertelt geloof je?
Als we een grotere, gelukkigere wereld willen creëren, creëren we een grotere, gelukkigere wereld.
Als onze visie is om iemand te zien vallen of te laten zinken, dan creëert dat onvermijdelijk onze eigen val.
Waarom?
Het universum ziet ons niet als afgescheiden, simpelweg omdat we niet afgescheiden zijn. Als je iets in anderen haat, is het altijd je eigen beperking die je naar buiten toe projecteert.
Mensen beschuldigen je altijd van wat ze zelf doen.
Met andere woorden: de energielading die elke haat en alle oordelen veroorzaakt is niet vanbuiten, maar vanbinnen. En dat heeft het universum, in tegenstelling tot ons, helemaal helder.
Voor zovelen van ons die een grotere, mooiere wereld willen zien en creëren, kan competitie, jaloezie of haat vrij ontmoedigend zijn.
Hoe zou het zijn om je hierdoor niet te laten stoppen?
Wat als je je gewoon bewust kunt zijn van wat er aan de hand is en je er niets aan hoeft veranderen?
Wat als degenen die met je concurreren, jaloers op je zijn of je haten, al effectief bijdragen aan je werk en hun eigen ondergang creëren?
Het is niet nodig en het heeft helemaal geen nut om te vechten met degenen die zichzelf met jou willen vergelijken of meten. Het is niet nodig degenen te proberen te veranderen die niet voor meer kiezen.
Wat bijdraagt aan een grotere, mooiere wereld is om een uitnodiging te zijn. Jezelf te zijn. Dit is wat een geheel nieuwe ruimte creëert voor keuze en nieuwe mogelijkheden.
Degenen die hierdoor worden geïnspireerd zullen je vinden en voordat je het weet zullen er velen om je heen zijn die bijdragen aan jouw visie en samen met jou creëren.
Hoe wil jij dat de wereld er uitziet over vijftig, honderd of duizend jaar?