Sinds ik bekend ben met Access, besef ik dat ik steeds meer plezier heb.
Vroeger was het helemaal niet moeilijk om mij ongelukkig te maken. Het was totaal niet moeilijk om mij van mijn stuk te brengen.
Mijzelf herkennen, mijn sterke punten zien, laat staan mijn talenten, was zeker niet iets waar ik mij mee bezighield. De wereld om mij heen leek een veel minder vriendelijke plek.
Geen wonder dat mijn creaties nauwelijks van de grond kwamen.
Wat er veranderd is in de afgelopen negen jaar?
Ik begon te zien en in te zien dat alles wat niet werkte, door mijzelf was gekozen en gecreëerd. Au!
Ik begon anders te kiezen en, verrassend genoeg, begon het iets compleet nieuws te creëren.
Ik ontdekte veel meer getalenteerde wezens, die mij inspireerde om steeds meer te kiezen. En ik begon mijn, tot nu toe, latente capaciteiten en verborgen talenten te ontdekken.
Weet je dat je, om iemands talent te herkennen, zelf net zo getalenteerd moet zijn?
De grootsheid van anderen kunnen zien en erkennen, betekent dat jij ook talent in je hebt.
Aan de andere kant: als jij je stoort aan iemand, dan zegt dat iets over jezelf. Wat is het dat jou nog irriteert aan jezelf? Als oneindig wezen is er niets wat je niet hebt gedaan of bent geweest in een van je levens. Als jij iets van een ander vindt, heb jij jezelf dan volledig vergeven of erkend? Is er nog sprake van spijt vanuit dit of een ander leven?
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen wat we waarnemen en wat we denken over wat we waarnemen. In tegenstelling tot onze perceptie die vluchtig is en blijft veranderen, is oordeel meer statisch en heeft een zekere mate van lading. We kunnen ons er bijvoorbeeld bewust van zijn dat iemand anders onbetrouwbaar is, zonder daarover te oordelen of over onszelf te oordelen omdat we dit überhaupt hebben gedacht.
Ik ben dankbaar voor de toenemende helderheid en het gemak bij het maken van keuzes en het creëren van mijn eigen leven. Hoeveel vreugde met creatie is er werkelijk mogelijk?