We kennen ze allemaal … mensen die enorme muren en barrières om hen heen hebben gebouwd.
Vaak zo sterk dat ze niet kunnen zien, horen of waarnemen wat er om hen heen gebeurt en wat hun mogelijkheden zijn.
Wat er gebeurt als we ons van anderen afscheiden om onze ‘waarheid’ te hebben, is dat we een filter creëren waardoor we naar de wereld om ons heen kijken. Een filter waarmee we niet kunnen zien wat er werkelijk om ons heen gebeurt, omdat we niet kunnen zien en niet kunnen ontvangen wat niet bij onze eigen oordelen past. We kijken naar de wereld door een dik rookglas en we zijn verbaasd dat we de kleuren om ons heen niet kunnen zien.
Als resultaat elimineren we dynamisch wat we kunnen ontvangen. Het is alsof je probeert te ontvangen wat het universum jou schenkt door een immens dikke muur heen. Muren, die je zelf hebt neergezet, zonder ramen en deuren.
Het kost veel moeite en energie die we vervolgens niet kunnen inzetten om ons leven te kunnen creëren, omdat we het al gebruiken om ons leven te vernietigen zonder dat we het beseffen.
Hoe zou het zijn om alle kunstmatige scheidingsmuren te verwijderen, alle barrières en bepantsering waarvan je had besloten dat je ze nodig had en die je ervan weerhouden om te zien en waar te nemen wat er werkelijk aan de hand is?
Hoe zal de realiteit eruitzien op de planeet als steeds meer van ons ervoor gaan kiezen om te functioneren vanuit het bewustzijn van gemeenschap en eenheid?
Wist je dat wanneer iemand anders je zijn muren laat zien, je niet vergelijkbare barrières hoeft neer te zetten? Kwetsbaar zijn en zonder verdediging is de sterkste positie die je in de wereld kunt innemen.
Als je kwetsbaar bent en zonder verdediging, zul je alles kunnen waarnemen en ontvangen, zul je een besef kunnen krijgen van wat kan worden gecreëerd of veranderd.
Het universum wil aan je bijdragen, hoe zou het zijn om deze geschenken te kunnen ontvangen in plaats van je ertegen te verzetten?