“Wat heb je zo vitaal, waardevol en echt gemaakt aan het feit dat je de juiste, goede en perfecte ouder moet zijn, dat je ervan weerhoudt chaos te creëren waardoor je kinderen echt van je zullen houden als ze opgroeien?” Dit is een van de Access vragen die mij boeit.
Hoe vaak proberen we perfect te zijn en op te voeden in plaats van een oneindig wezen voor ons te zien, in de persoon van ons kind, dat zijn eigen bewustzijn heeft, zijn eigen kijk op dingen en zijn eigen keuzes? Is dat juist niet iets wat meer dan wat dan ook zou bijdragen om te erkennen?
Regelmatig realiseer ik mij wat voor “slechte moeder”, vanuit het oogpunt van deze realiteit, ik werkelijk ben en hoeveel gemak en vreugde het me brengt. En niet alleen voor mij, maar ook voor mijn kinderen en voor ons samen.
Hoe dit eruit ziet in de praktijk: ik dwing ze niet te eten wat ze niet willen, ik dwing ze niet te doen wat ze niet willen, ik laat ze zien dat ze in elke situatie een keuze hebben en wat die keuze waarschijnlijk zal creëren. Ik maak ze ook niet kleiner of stom, we praten open over zaken.
Ik geniet van ze en laat ze dit weten. Ik betrek ze bij de keuzes die hen aangaan. Er wordt op ze gerekend.
Hoe zou het zijn om je kinderen in hun kracht te zetten en er voor ze te zijn, zonder verwachtingen, oordelen of controle?
De rollen van waaruit we in relaties functioneren, of het nu gaat om partner-, gezins- of werkrelaties, verhinderen ons vaak, zonder dat we het weten, te zien wie er werkelijk voor ons staat en wat echt een bijdrage zou zijn. Tegelijkertijd zijn de meeste van deze vastgelegde patronen nooit van ons geweest en kopiëren we alleen ideeën van iemand die ze waarschijnlijk ook ergens anders heeft overgenomen.
Is het tijd om op een andere manier een relatie met je kinderen op te bouwen dan hoe je het zelf hebt meegemaakt? Hoe zou het zijn als het lukt op een manier die lichtheid, vreugde, ruimte, erkenning en mogelijkheden voor de toekomst brengt?
Hoe zou het zijn om je nageslacht te zien, hun capaciteiten, gaven en talenten te zien zonder filters? En hoe zou het zijn om een gemeenschap met hen te creëren die garandeert dat ze van je zullen houden en je graag zullen blijven zien, nadat ze zijn opgegroeid?
Veertig jaar terug waren de gedachtes en moraal en financiën heel anders. Ik ben blij dat ik met de kleinkinderen anders om kan gaan. Dit bevestigd de kinderliefde ook naar je eigen kinderen toe.